Vluchtelingen in Dakar

Via vreemde linken kom je vaak toch interessante informatie tegen (in dit geval via de website van Taizé). Zoals dit opvangcentrum voor vluchtelingen en immigranten in Dakar dat kleinschalige projecten uitvoert.

Vluchtelingen in Dakar
Wie zijn de vluchtelingen?
Wie zijn de vluchtelingen die verspreid over heel de agglomeratie van Dakar te vinden zijn? De eerste jaren betrof het vooral gezinnen uit Rwanda die hun toevlucht hadden gezocht in de Centraal-Afrikaanse Republiek maar door de onlusten moesten vluchten. Verder jonge Kongolezen uit Brazzaville die om etnische redenen moesten vluchten of omdat hun familie aan de ‘foute’ kant stond bij de politieke conflicten. Ook waren er veel vluchtelingen uit Liberia die naar hun land probeerden terug te keren met de illusie dat de periode van vrede eindelijk was aangebroken, maar die opnieuw hun land moesten ontvluchten. Verder vluchtelingen uit Sierra Leone, die heel talrijk kwamen in de moeilijke jaren.
De laatste tijd komen er vluchtelingen uit vele andere landen en ze komen steeds minder groepsgewijs. Ze komen steeds meer in kleine losse verbanden en het wordt steeds moeilijker om de politieke vluchtelingen te onderscheiden van economische vluchtelingen of van gewone migranten. Allen beweren dat ze politieke vluchteling zijn.
Slechts 6% krijgt uiteindelijk de officiële vluchtelingenstatus. Alle anderen komen, na het verstrijken van de aanvraagperiode met een minimale juridische bescherming, niet in het bezit van een vreemdelingenkaart – daarvoor is een regelmatige baan nodig –, of een paspoort – daarvoor zijn contacten met de ambassade nodig maar die mijdt men.
Dakar is dus het paradijs voor de illegalen. Als ze zich rustig houden, ’s nachts niet op straat rondzwalken, geen contact hebben met drugshandelaren, dan kunnen ze jarenlang in Dakar leven zonder al te veel problemen met de politie. Maar soms kunnen ze de pech hebben opgepakt te worden bij een razzia om daarna enkele maanden in preventieve hechtenis te worden genomen. Na 6 maanden worden ze veroordeeld tot dezelfde tijdstraf als hun preventieve hechtenis heeft geduurd en wordt hun gevraagd het land te verlaten… wat ze uiteraard niet doen.

Een nieuwe situatie
Sinds 2006 heeft de grote toevloed van clandestiene immigranten de situatie veel ingewikkelder gemaakt. Dit zijn de gelukzoekers die in prauwen de oversteek naar de Canarische Eilanden wagen. Het gaat hier vooral om jonge Senegalezen, maar ook om buitenlanders van wie men eerst dacht dat ze asiel kwamen aanvragen in Dakar, maar in feite slechts op doortocht waren.
P.A.R.I. wil deze dwaze avonturen niet aanmoedigen. Ze eindigen immers soms op tragische wijze en meestal monden ze uit in een gedwongen repatriëring. En wat een verspilling van energie en geld! Het geeft echter wel aan hoe gedesillusioneerd een deel van de Afrikaanse jeugd is die alle hoop heeft verloren en geen toekomst meer ziet in eigen land. Het mislukken van hun vluchtpoging is psychisch moeilijk te verwerken. Men schaamt zich en vaak blijft men achter met een grote geldschuld. Men komt zelfs jonge Senegalezen tegen die niet meer naar huis durven te gaan en zo a.h.w. vluchteling in eigen land worden. Ze voegen zich dan bij de andere migranten die geen kant meer op kunnen, in Dakar blijven hangen en zo goed en kwaad als het kan, zich proberen te redden, zoals trouwens zoveel inwoners van Dakar die er nauwelijks beter voorstaan.
Dit is een nieuwe uitdaging voor P.A.R.I. De gevolgen van de clandestiene emigratie, het lot van de gerepatrieerden en de opgepakte emigratieavonturiers – vaak willen ze niets anders dan een nieuwe poging ondernemen – stellen P.A.R.I. voor grote problemen. Wellicht zou het beter zijn om zich met andere hulpinstellingen te richten op onderwijs- en ontwikkelingsprogramma’s die jongeren weer hoop geven dat er toch zeker een toekomst voor hen ligt in Afrika. Tegelijkertijd moet men doorgaan met de begeleiding van al die jonge vluchtelingen die bitter en vele illusies armer moeten berusten in hun nederlaag.
Maar wat een geluk dat je dat in Dakar en niet ergens anders meemaakt! Deze stad is werkelijk bijzonder door de manier waarop het vreemdelingen welkom heet, vooral in de meest bescheiden milieus. Zeker, er valt weinig te delen, maar er heerst een grote tolerantie die zelfs tot nationale deugd is verheven. Dat is de fameuze ‘teranga’, hun woord voor welkom. En dit is geen leeg woord.

Meer info over de projecten:
http://www.taize.fr/nl_article5182.html

ik geraak er moeilijk op, op dit forum...
kijk en luister eens naar als je zin hebt natuurlijk... Liefs, Angèle

het lukt me niet om een nieuw topic te openen, sorry

ik tik een website in, en er verschijnt niets?

Angèle, ik kan je helaas niet per mail bereiken maar misschien kun je me even mailen (tuksisenegal@hotmail.com) wat precies het probleem is dan kan ik je misschien helpen om je wel aan te kunnen melden hier...

Claudia, ik stuurde een mail naar je hotmailadres tuksisenegal@hotmail.com, email wordt terug naar mij gestuurd

oei oei, kan niet eens mijn eigen mailadres goed typen; hier het juiste: tukisenegal@hotmail.com

Claudia lispelt soms een beetje

Het is tukisenegal@hotmail.com, zonder die s dus