Film Youssou N'dour

Donderdag de premiere in Breda in het Chassé Cinema maar wellicht ook elders:
Youssou N'Dour: I bring what I love
do 15 t/m zo 18, di 20 & wo 21 jan 19.10 uur, ma 19 jan 21.40 uur—landelijke première
matinees do 15 & ma 19 jan 16.15 uur, zo 18 jan 12.45 uur
De Afrikaanse zanger-performer Youssou N'dour is uitgeroepen tot Time Magazine’s 100 meest invloedrijke personen in de wereld. Behalve muzikant is N'dour, samen met grote artiesten zoals Bono, Neneh Cherry en Peter Gabriel, al meer dan dan dertig jaar voorvechter voor de mensenrechten. In het jaar 2005 bracht de toegewijde moslim het persoonlijke en religieuze album Egypt uit. Zijn doel was het kweken van begrip voor de Islam, maar N'dours Senegalese langenoten zagen het album direct als godslastering. Ook de verkoopmaatschappijen retourneerden hun exemplaren en N'dour werd het middelpunt van gesprek. De film laat zien hoe N'dour omgaat met tegenslagen en uiteindelijk steeds weer het publiek voor zich weet te winnen, zowel thuis als daarbuiten. Een extraatje is de vertaling van N'dours songteksten in de film, zodat de kijker werkelijk een achtergrond krijgt bij het werk van N'dour.
regie: Elizabeth Chai Vasarhelyi/Senegal 2008, 102 min./Frans gesproken/Nederlands ondertiteld
premièreprijs do 15 jan 16.15 & 19.10 uur €4

Na de film allemaal naar café de Beijerd met > 150 verschillende soorten bier

Dankjewel voor de tip Harry.
Blijkbaar komt de release voor België pas eind maart
Dan steken we de grens nog maar eens over

Allez Tania, ge gaat toch niet voor 150 soorten bier de grens over zeker

Maar nee Eddy zo zot ben ik nu ook weer niet hé.
Alhoewel dat voor Hollandse normen wel een gezellige kroeg is en ze hebben ook héél veel Belgische bieren. 't is voor de Youssou dat ik oversteek ik wil niet wachten tot in maart om die docu te zien.

De beschaving heeft dus toegeslagen in de Hollandse horeca, Belgische bieren, hip hip

Tania: ik dacht dat ik ook een beetje voor mij naar Breda zou komen....
Ben wat teleurgesteld hoor Tania
Mocht je er heen gaan dan laat je het maar horen.

En Eddy: die kroeg (niet toevallig mijn stamkroeg) is op zeer korte afstand van de bioscoop vandaan, vandaar.

Proost,
Harry

Tijd om nog eens een gezamenlijk uitje te maken, Tania?

Ha Jan kom je terug buiten? Leuk nieuws
We kunnen inderdaad samen gaan ja goei idee. Nemen we Harry ook mee ?Dan klinkt hij misschien niet meer zo sip als hij tussen twee Belgjes mag zitten in het Chassé.

Denken jullie dat ik vrolijk(er) word tussen een rendier en een aliën?

De vraag is wie is het rendier en wie is de aliën?

Zeg Keesje nu wil ik afkomen weer niet goed ! Ga dan alleen hé zeg.Ik zal me wel een ander tje zoeken dan

Recensie - Youssou N'Dour: I Bring What I Love (2008)

Youssou N'dour: Geloof begint bij jezelf
door Michelle Lentz

Youssou N'Dour. Wedden dat je bij het horen van deze melodieuze naam moeiteloos het refrein mee kunt zingen van 7 Seconds, zijn hit met Neneh Cherry uit 1994? Toch is de documentaire die N'Dour twee jaar lang volgt niet gebruikt als verheerlijking van deze wereldberoemde artiest, maar geeft regisseuse Elizabeth Chai Vasarhelyi juist een menselijk beeld van de bescheiden en gelovige man áchter de artiest.

Het openingslied New Africa geeft de essentie weer van Youssou N'Dours bestaan: in de taal Wolof, die de meerderheid van de Senegalezen spreekt, introduceert hij zichzelf en zingt hij over zijn visie van de eenwording van alle Afrikanen. N'Dour wordt door zijn landgenoten dan ook niet gezien als een zanger zoals wij die kennen, hij is een griot; een verteller die de bewaarder is van mondeling doorgegeven geschiedenis en tradities.

Dit verschil tussen zanger en griot is zowel een toonbeeld van de hectiek in N'Dours eigen leven als een toonbeeld van de cultuurverschillen tussen Westerse en Oosterse landen en tussen moslims en niet-moslims. Thuis in Senegal heerst er het sterke wijgevoel, hij heeft er zijn familie. Zijn vrouw, twee zonen, zijn vader en moeder en zijn grootmoeder zijn net als alle andere landgenoten erg trots. Trots op zijn functie van griot. Maar zodra hij met zijn muzikale gezelschap de eigen landsgrenzen verlaat richting New York, Londen, Parijs of Dublin is hij voor het buitenlandse publiek 'de Afrikaanse performer' gehuld in exotische gewaden die zingt in een taal die hen wereldvreemd is.

Koppige vastberadenheid
Deze botsing van culturen wordt extra verduidelijkt wanneer N'Dour de cd Egypt uitbrengt. Een album waarop hij zingt over de islam en de mensen waarop de grondvesten van dit geloof is gebouwd in een mix van traditionele- en popmuziek. Anders dan verwacht wordt het album enkel buiten Senegal en bij niet-moslims een succes. De Senegalezen denken heel behouden over het album, brengen massaal zijn cassettes terug en weigeren zijn lofliederen op de radio te draaien. Muziek en geloof buiten de moskee gaan niet samen is het officiële statement.

Wat volgt is N'Dours tournee langs Westerse landen, ontmoetingen met de top van benefietorganisaties en tegelijkertijd zijn pijnlijke poging om de steeds killer wordende thuissituatie te controleren. Op dit punt wordt de documentaire zeer repetitief en lijkt Chai Vasarhelyi te blijven hameren op N'Dours geloof dat muziek en geloof wél samen gaan en dat hij het ziet als zijn plicht om de weg naar deze mogelijkheid open te gooien. Dit blijkt echter niet haar perceptie, maar ís de drijvende kracht van N'Dour.

Youssou N'Dour: I bring what I love geeft realistisch de boodschap weer dat het leven van geen enkel mens zelfs niet van 'de stem van het Afrikaanse continent' over rozen gaat. Het tegendeel wordt door het herhalende buitenland versus thuisscènes pijnlijk duidelijk. Pas als N'Dour voor de vijfde keer voor een Grammy wordt genomineerd en deze eindelijk wint, vallen de rigide geloofslijnen weg en rennen zijn landgenoten weer trots en in extatische uitbundigheid achter hem aan. Geloof en koppige vastberadenheid in eigen kunnen blijken N'Dours tot succes verworden mantra.

Bron: filmfocus